رزم و ستیز، مبارزه و دفاع از حریم تن و روان در نهاد و سرشت همه موجودات و بخصوص انسانها نهفته شده است و به دوره و زمان خاصی بستگی ندارد. مبارزه و نبرد به اندازه عمر و پیدایش بشر دارای قدمت بوده وانسانها برای رهایی از چنگال متجاوزان، فنون رزم و حرکات نبرد تن به تن را ابداع نمودند و به تدریج اینحرکات ابتدایی رزم با متأثر از علوم فیزیولوژی، روانشناسی، طب، فلسفه، فیزیک،شیمی، بیومکانیک و ... در ملل مختلف بهبود و توسعه یافت و در نهایت موجب پیشرفت کلی در هنرهای رزمی کنونی گردید. به صراحت می توان اذعان نمود که همه اقوام ملل، با ریشه های رزم و سلاحهای جنگ آشنایی داشته و درمبارزات؛ فنون و تکنیک هایی را بر حسب شرایط آن دوره طراحی و تدوین می کردند و در میان خود، افراد خاص باشرایط جسمی و روحی را جهت مقابله و نابود ساختن دشمنان پرورش می دادند. آنچنانکه جنگجویان تیرانداز سوارکار در دوره اشکانیان، یا حماسه اساطیری و افسانه ای زال، سام، رستم، سهراب، اسفندیار و...در ایران باستان، حماسه پهلوانی «ایلیاد و اودیسه» در یونان باستان و حماسه سازان ملل دیگر، و نیز پس از اسلام داستان حماسی و پهلوانی سرخ جامگان مبارزان آذربایجان، عیاران، سربداران و ... نمادی از این قدرت الهی و نجات بخش هستند. در این میان آثار هنرهای رزمی و پهلوانی را در همان دوران می توان مطالعه نمود و به هنرهای جالب و متنوع رزمی که آن پهلوانان و مبارزان اساطیری از آن استفاده نموده ودر آن مهارت داشتند را مورد توجه قرار داد
English ) translation to see this text click on the box below )